przystawka (język polski)
przystawka (1.2)
robot kuchenny z przystawką (1.3)
- wymowa:
- IPA: [pʃɨˈstafka], AS: [pšystafka], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) element dostawiany, dobudowywany do czegoś[1]
- (1.2) kulin. potrawa serwowana zazwyczaj przed głównym daniem w formie przekąski; zob. też przystawka w Wikipedii
- (1.3) urządzenie dołączane do innego i współpracujące z nim[1]
- (1.4) podpora, która wzmacnia od dołu drewniany słup linii elektrycznej, telefonicznej[1]
- (1.5) publ. mała partia, stronnictwo lub ugrupowanie polityczne będące koalicjantem dużej partii rządzącej
- odmiana:
- (1.1-5)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik przystawka przystawki dopełniacz przystawki przystawek celownik przystawce przystawkom biernik przystawkę przystawki narzędnik przystawką przystawkami miejscownik przystawce przystawkach wołacz przystawko przystawki - przykłady:
- (1.2) Przyniesiona przez kelnera przystawka była bardzo gorąca.
- (1.3) Robot kuchenny został wyposażony w przystawkę do odwirowywania soków owocowych.
- (1.4) Po wczorajszej burzy i wichurze konieczna była wymiana przystawek słupów telefonicznych.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.5) koalicjant
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.2) appetizer
- arabski: (1.2) مقبلات
- bułgarski: (1.2) ордьовър m
- czeski: (1.2) předkrm m
- esperanto: (1.2) antaŭmanĝaĵo
- francuski: (1.2) hors-d'œuvre
- islandzki: (1.2) forréttur
- kataloński: (1.2) aperitiu m
- niemiecki: (1.2) Vorspeise ż
- rosyjski: (1.2) закуска ż, аперитив m
- węgierski: (1.2) előétel
- źródła:
- 1 2 3
Hasło „przystawka” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.