konieczny (język polski)
- wymowa:
- IPA: [kɔ̃ˈɲɛʧ̑nɨ], AS: [kõńečny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) taki, który dotyczy konieczności; jest nieunikniony lub niezbędny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik konieczny konieczna konieczne konieczni konieczne dopełniacz koniecznego koniecznej koniecznego koniecznych celownik koniecznemu koniecznej koniecznemu koniecznym biernik koniecznego konieczny konieczną konieczne koniecznych konieczne narzędnik koniecznym konieczną koniecznym koniecznymi miejscownik koniecznym koniecznej koniecznym koniecznych wołacz konieczny konieczna konieczne konieczni konieczne - przykłady:
- (1.1) W tej sytuacji konieczne jest podjęcie odpowiednich działań.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) obrona konieczna
- synonimy:
- (1.1) zasadniczy, nieuchronny, bezwarunkowy, potrzebny, podstawowy, niezbędny
- antonimy:
- (1.1) niekonieczny
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. konieczność ż
- przysł. koniecznie
- związki frazeologiczne:
- warunek konieczny
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) necessary
- arabski: (1.1) ضروري
- bułgarski: (1.1) необходим
- czeski: (1.1) nutný
- duński: (1.1) nødvendig
- esperanto: (1.1) necesa
- francuski: (1.1) nécessaire, obligé, essentiel
- hindi: (1.1) ज़रूरी zarūrī
- hiszpański: (1.1) necesario, indispensable
- japoński: (1.1) 不可欠
- niemiecki: (1.1) unerlässlich
- norweski (bokmål): (1.1) nødvendig
- norweski (nynorsk): (1.1) nødvendig
- nowogrecki: (1.1) απαραίτητος, αναγκαίος
- rosyjski: (1.1) необходи́мый
- szwedzki: (1.1) nödvändig
- ukraiński: (1.1) необхі́дний
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.