bezwarunkowy (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌbɛzvarũŋˈkɔvɨ], AS: [bezvarũŋkovy], zjawiska fonetyczne: nazal.• -nk- • akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) nieograniczony warunkami, niezależny od żadnych warunków; całkowity, absolutny, zupełny

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	bezwarunkowy		bezwarunkowa	bezwarunkowe	bezwarunkowi	bezwarunkowe
dopełniacz	bezwarunkowego		bezwarunkowej	bezwarunkowego	bezwarunkowych
celownik	bezwarunkowemu		bezwarunkowej	bezwarunkowemu	bezwarunkowym
biernik	bezwarunkowego	bezwarunkowy	bezwarunkową	bezwarunkowe	bezwarunkowych	bezwarunkowe
narzędnik	bezwarunkowym		bezwarunkową	bezwarunkowym	bezwarunkowymi
miejscownik	bezwarunkowym		bezwarunkowej	bezwarunkowym	bezwarunkowych
wołacz	bezwarunkowy		bezwarunkowa	bezwarunkowe	bezwarunkowi	bezwarunkowe

przykłady:

(1.1) Roosevelt w sprawie Niemiec zaproponował formułę, której użył w czasie amerykańskiej wojny domowej generał Ulysses S. Grant — „bezwarunkowa kapitulacja”^[1].

składnia:

kolokacje:

(1.1) bezwarunkowe posłuszeństwo / uwielbienie • bezwarunkowa miłość / kapitulacja • biol. odruch bezwarunkowy

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bezwarunkowość ż

przysł. bezwarunkowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. bez + warunkowy

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) unconditioned, unconditional, unquestioning, absolute, implicit
• białoruski: (1.1) безумоўны, безадносны, безагаворачны
• francuski: (1.1) inconditionnel
• hiszpański: (1.1) incondicional
• nowogrecki: (1.1) χωρίς όρους, άνευ όρων, ανεπιφύλακτος
• rosyjski: (1.1) безусловный
• słowacki: (1.1) bezpodmienečný
• ukraiński: (1.1) беззастережний, безумовний
• włoski: (1.1) incondizionato, pieno, intero

źródła: