pastuszy (język polski)

wymowa:

IPA: [paˈstuʃɨ], AS: [pastušy]

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) przest. lub poet. od pastuch

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	pastuszy		pastusza	pastusze	pastusi	pastusze
dopełniacz	pastuszego		pastuszej	pastuszego	pastuszych
celownik	pastuszemu		pastuszej	pastuszemu	pastuszym
biernik	pastuszego	pastuszy	pastuszą	pastusze	pastuszych	pastusze
narzędnik	pastuszym		pastuszą	pastuszym	pastuszymi
miejscownik	pastuszym		pastuszej	pastuszym	pastuszych
wołacz	pastuszy		pastusza	pastusze	pastusi	pastusze
nie stopniuje się

przykłady:

(1.1) W miarę jak szli na południe, stada przytrafiały się częściej, a pilnowali ich sami niemal Tatarowie, w kupach dość znacznych. W ciągu dwutygodniowego pochodu otoczył Nowowiejski i wygniótł trzy watahy pastusze od stad owczych, po kilkudziesięciu ludzi liczące^[1].

(1.1) Wtem na łąkach dalekich, kędyś pod skrajem nieba, zagrała fujarka pastusza^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pastuch m, pastuszek m, pastuszka ż

przym. wypasiony

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. pastuch + -i

uwagi:

tłumaczenia:

• niemiecki: (1.1) w złożeniach: Hirten-

źródła: