pastuch (język polski)

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) człowiek wypasający hodowlane zwierzęta domowe[1]
(1.2) przen. pogard. obraź. o człowieku niewykształconym, zacofanym, często z prowincji lub ze wsi

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) pot. roln. zob. elektryczny pastuch
(2.2) środ. med. defibrylator
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) pasterz, daw. skierdż
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) baca, gęsiarek, kowboj, koziarz
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pasterz m
zdrobn. pastuszek m
forma żeńska pastuszka ż
czas. paść ndk., pasać ndk., wypasać ndk.
przym. pastuszy, pastusi, pasterski, wypasiony
związki frazeologiczne:
(1.1) tłumaczyć jak pastuch krowie (na rowie) • nim pastuch się skwapi, wilk cielę załapi • chyba kończy się świat – świnia z pastuchem za pan brat • pobratała się świnia z pastuchem
etymologia:
(1.1) prasł. *pastuchъ[2]
uwagi:
por. pasterstwo
tłumaczenia:
źródła:
  1. Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1969
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „pastuch” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.