wtem (język polski)
- wymowa:
- , IPA: [ftɛ̃m], AS: [ftẽm], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• nazal.
- znaczenia:
przysłówek
- (1.1) w sposób nieoczekiwany
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) Wtem ktoś zakołatał.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) nagle; naraz; pot. ni stąd, ni zowąd; nieoczekiwanie; niespodziewanie; znienacka
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. w + to (w tem)[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) suddenly; all of a sudden
- francuski: (1.1) soudain
- kaszubski: (1.1) wnym, wtim
- niemiecki: (1.1) plötzlich
- rosyjski: (1.1) вдруг, внезапно, неожиданно
- źródła:
- ↑ Roman Zawiliński, O wyróżnianiu części mowy, „Poradnik Językowy” nr 4/1906, s. 50.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.