-i (język polski)

wymowa:
​
znaczenia:

przyrostek

(1.1) tworzy przymiotniki od rzeczowników

końcówka fleksyjna

(2.1) wskazuje na gramatyczny rodzaj żeński mianownikowej formy rzeczownika[1]
odmiana:
przykłady:
(1.1) arcybiskup + -i = arcybiskupi
(1.1) szakal + -i = szakali
(2.1) sprawczyni, wychowawczyni; por. -yni
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(2.1) -a[1]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) prasł. *-ьjь[2]
uwagi:
(2.1) Wszystkie rzeczowniki rodzaju żeńskiego zakończone na -i są rzeczownikami żywotnymi i ich rodzaj naturalny zgadza się z rodzajem gramatycznym[1].
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 3 Stanisław Szober, Gramatyka języka polskiego, PWN, Warszawa 1968, s. 119.
  2. ↑ Krystyna Długosz-Kurczabowa, Stanisław Dubisz, Gramatyka historyczna języka polskiego, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2001, s. 357.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.