wychowawczyni (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌvɨxɔvafˈʧ̑ɨ̃ɲi], AS: [vyχovafčỹńi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• akc. pob.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) osoba płci żeńskiej kształtująca charakter i zachowanie innych
- (1.2) osoba płci żeńskiej opiekująca się dzieckiem lub grupą dzieci (w szkole, przedszkolu, domu dziecka itp.)
- (1.3) eduk. nauczycielka opiekująca się klasą w szkole, (prowadząca godzinę wychowawczą)
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wychowawczyni wychowawczynie dopełniacz wychowawczyni wychowawczyń celownik wychowawczyni wychowawczyniom biernik wychowawczynię wychowawczynie narzędnik wychowawczynią wychowawczyniami miejscownik wychowawczyni wychowawczyniach wołacz wychowawczyni wychowawczynie - przykłady:
- (1.3) Wychowawczyni Antosia wezwała mnie do szkoły w sprawie ostatniej bójki.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.3) wychowawczyni w szkole / przedszkolu • wychowawczyni klasy / grupy • wychowawczyni na koloniach • wychowawczyni świetlicy
- synonimy:
- (1.1) pani
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wychowanie n, wychowywanie n, wychowawstwo n, wychowanek m, wychowanka ż, wychowanica ż, wychów m
- forma męska wychowawca m
- czas. wychowywać ndk., wychować dk.
- przym. wychowawczy
- przysł. wychowawczo
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. wychowawca + -yni
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: wychowawca
- białoruski: (1.1) выхавальніца ż, выхавацелька ż
- bułgarski: (1.1) възпитателка ż
- kaszubski: (1.3) wëchòwiwôczka ż
- rosyjski: (1.1) воспитательница ż
- ukraiński: (1.1) вихователька ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.