wataha (język polski)
wataha (1.1) wilków
- wymowa:
- IPA: [vaˈtaxa], AS: [vataχa]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) łow. stado wilków lub dzików; zob. też wataha w Wikipedii
- (1.2) przen. duża grupa ludzi, zwykle niebezpieczna lub uciążliwa dla otoczenia
- (1.3) hist. oddział zbrojny, uzbrojona banda rabusiów, opryszków
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wataha watahy dopełniacz watahy watah celownik watasze / wataże[1][2] watahom biernik watahę watahy narzędnik watahą watahami miejscownik watasze / wataże[1][2] watahach wołacz wataho watahy - przykłady:
- (1.1) Wataha wilków może pokonać dziennie nawet sto kilometrów.
- (1.2) Po Tatrach włóczą się teraz całe watahy turystów.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) wataha wilków / dzików
- synonimy:
- (1.2) zgraja, banda
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) stado
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- (1.1) wilk, dzik
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. watażka mos
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- ukr. вата́га (wataha)[3]
- uwagi:
- archaiczna forma miejscownika lp, pochodząca od mianownika wataga: „watadze”.[4]
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) pack
- czeski: (1.1) smečka ż
- esperanto: (1.1) luparo, grego de lupoj
- hiszpański: (1.1) manada ż; (1.2) horda ż
- rosyjski: (1.1) стая ż; (1.2) ватага ż
- ukraiński: (1.1) ватага ż
- włoski: (1.1) branco m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.