włóczyć (język polski)

wymowa:
IPA: [ˈvwuʧ̑ɨʨ̑], AS: [vu̯učyć]
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) ciągnąć, wlec

czasownik zwrotny niedokonany włóczyć się (dk. brak)

(2.1) chodzić bez celu
odmiana:
(1.1) koniugacja VIb
(2.1) koniugacja VIb
przykłady:
(1.1) Król kazał go włóczyć końmi.
(2.1) Gdzie się włóczysz po nocy?
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) ciągnąć, wlec
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. włóczęga m/ż, włóczenie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.