pakować (język polski)

mężczyzna pakuje (1.1) żywność
paker pakuje (1.2)
wymowa:
IPA: [paˈkɔvaʨ̑], AS: [pakovać]
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) umieszczać rzeczy razem w paczce, bagażu, plecaku
(1.2) pot. slang. wysiłkowo ćwiczyć na siłowni, podnosić ciężary w celu wzmocnienia mięśni
(1.3) pot. (często przenośnie) umieszczać, wsadzać coś gdzieś (najczęściej w dużych ilościach) w sposób szybki, niechlujny

czasownik zwrotny niedokonany pakować się (dk. brak)

(2.1) umieszczać przed podróżą swoje rzeczy w torbach, walizkach itp.
(2.2) pot. włazić, wciskać się, pchać się gdzieś; za wszelką cenę chcieć się dostać / wejść gdzieś; także wtrącać się
odmiana:
(1.1-3) koniugacja IV
(2.1-2) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Pakuję plecak, zabieram aparat i jadę w góry.
(1.2) Od roku pakuję codziennie rano po pół godziny.
(1.3) W Chinach za takie coś pakują do pierdla.
(1.3) (…) i przyznam, że ona pakuje w siebie niezłą kasę, żeby wyglądać, jak wygląda[1].
(2.1) Jutro rano wyjeżdżamy, pakuj się więc!
(2.2) Na zdjęciu widoczne tłumy złaknionych mieszkańców pakują się do piętrowych wagonów na przejażdżkę[2].
(2.2) Artyści nie powinni pakować się do polityki.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) upychać
(1.2) wyciskać
(2.2) wpychać się, wtryniać się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pakowanie n, pakernia ż, pakers m, pakunek m, upakowanie n, paczka ż, paker mrz/mos
czas. spakować dk., przypakować dk., zapakować dk., przepakować dk., przepakowywać ndk., dopakować dk., dopakowywać ndk., napakować dk., wypakować dk., wypakowywać ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) pack
  • arabski: (1.1) يحزم
  • chiński standardowy: (1.1) (bāo)
  • czeski: (1.1) balit
  • duński: (1.1) pakke
  • esperanto: (1.1) paki
  • francuski: (1.1) paqueter
  • hiszpański: (1.1) empaquetar; (1.3) meter; (2.1) hacer la maleta; (2.2) meterse
  • japoński: (1.1) (つつ.む)
  • jidysz: (1.1) פּאַקן (pakn)
  • niderlandzki: (1.1) inpakken; (2.1) pakken, inpakken
  • niemiecki: (1.1) packen, verpacken, einpacken; (2.1) packen
  • norweski (bokmål): (1.1) pakke
  • rosyjski: (2.2) влезать
  • suahili: (1.1) funga mizigo
  • włoski: (1.1) impacchettare
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.