okoń (język polski)

okonie (1.1)

wymowa:

​, IPA: [ˈɔkɔ̃ɲ], AS: [okõń], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) icht. Perca fluviatilis Linnaeus^[1], słodkowodna ryba drapieżna; zob. też okoń w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	okoń	okonie
dopełniacz	okonia	okoni
celownik	okoniowi	okoniom
biernik	okonia	okonie
narzędnik	okoniem	okoniami
miejscownik	okoniu	okoniach
wołacz	okoniu	okonie

przykłady:

(1.1) Nad jej przejrzystą, ruchomą głębią tańczyło mnóstwo błękitnych łątek, pod słońce widzieć się dawały prawie u samej powierzchni wodnej okonie z czerwonemi pręgami na stalowej łusce i białe, srebrne, tańczące płotki^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) daw. okuń

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) ryba

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. okoniowate lm nmos, okuń mzw

zdrobn. okonek mzw, okoniek mzw

przym. okoniowaty, okoniokształtny

związki frazeologiczne:

stawać okoniem

etymologia:

prasł. *okunь

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ryby

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) perch
• baskijski: (1.1) perka
• białoruski: (1.1) акунь m
• esperanto: (1.1) perko
• francuski: (1.1) perche ż
• hiszpański: (1.1) perca ż
• islandzki: (1.1) aborri m
• kazachski: (1.1) алабұға
• litewski: (1.1) ešerys m
• niemiecki: (1.1) Barsch m
• norweski (bokmål): (1.1) abbor m
• nowogrecki: (1.1) πέρκα ż, πέρκη ż
• rosyjski: (1.1) окунь m
• rumuński: (1.1) baboiu
• słowacki: (1.1) ostriež m, okún m
• szwedzki: (1.1) abborre w
• ukraiński: (1.1) окунь m
• węgierski: (1.1) sügér
• włoski: (1.1) persico m

źródła: