perka (język polski)

perka (1.2)
perka (1.3)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) gw. (Poznań) ziemniak[1]
(1.2) icht. zob. perka rdzawa
(1.3) muz. pot. perkusja
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) (…) dosmażył swoich perek i dopiekł kiełbasy, a wyłożywszy wszystko na misę, postawił na stole[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) ziemniak, pyrka, pera, pyra, kartofel
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pyra ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. Peru[1]
(1.2) łac. percaokoń
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ziemniak
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: perka rdzawa
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: perkusja
źródła:
  1. 1 2 Antoni Danysz, Odrębności słownikarskie kulturalnego języka polskiego w Wielkopolsce w stosunku do kulturalnego języka w Galicyi, „Język Polski” nr 8–10, s. 245.
  2. Roman Zmorski, Strach, w: Baśnie polskie, wybór i opracowanie Tomasz Jodełka-Burzecki, LSW, Warszawa 1985, s. 95.

perka (język baskijski)

perkak (1.1)
wymowa:
IPA: ['perka]
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) icht. okoń[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.