łątka (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈwɔ̃ntka], AS: [u̯õntka], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ą
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) zool. Agrion, niebieska bądź zielona ważka zamieszkująca podmokłe tereny[1]
- (1.2) daw. kukiełka, lalka dla dzieci[1]
- (1.3) etn. bud. słup w ścianie, mający po bokach wyżłobienia, w które wsuwa się belki lub ociosane bierwiona[1]
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik łątka łątki dopełniacz łątki łątek celownik łątce łątkom biernik łątkę łątki narzędnik łątką łątkami miejscownik łątce łątkach wołacz łątko łątki - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz.
- zdrobn. łąteczka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- czeski: (1.2) loutka ż
- źródła:
- 1 2 3 Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.