belka (język polski)

belki (1.1)
belki (1.2) stropowe
belka (1.3) na pagonie
belka (1.4)
wymowa:
IPA: [ˈbɛlka], AS: [belka]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) długi, obrobiony pień drzewa
(1.2) techn. zwykle poziomy element konstrukcyjny przenoszący obciążenie
(1.3) wojsk. pot. naszywka oznaczająca rangę w służbach mundurowych
(1.4) techn. w wagach element łączący szalki i osadzony lub zawieszony punktowo
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Musimy podeprzeć mur belkami.
(1.2) Ta belka potrzymuje dach.
(1.3) Oznaczeniem stopnia plutonowego cztery poziome belki.
składnia:
kolokacje:
(1.2) belka startowa
(1.4) belka wagowa
synonimy:
(1.1) bal, dyl, bierwiono, kłoda; gw. (Górny Śląsk) balek, belek
(1.2) dyl, dźwigar, legar; gw. (Górny Śląsk) balek, belek
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. belkowanie n
zdrobn. beleczka ż
zgrub. bela ż
przym. belkowy, belkowany
czas. belkować
związki frazeologiczne:
przysłowie widzieć źdźbło w oku bliźniego, a belki we własnym nie widzieć
etymologia:
być może z lm niem. bälke, lp niem. balk[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Słownik zapożyczeń niemieckich w polszczyźnie, red. Marek Łaziński, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15588-9, s. 33.

belka (język turkmeński)

belka (1.1)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) wiewiórka
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.