mundurowy (język polski)
mundurowi (2.1)
- wymowa:
- IPA: [ˌmũnduˈrɔvɨ], AS: [mũndurovy], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (2.1) pot. umundurowany policjant lub żołnierz
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik mundurowy mundurowa mundurowe mundurowi mundurowe dopełniacz mundurowego mundurowej mundurowego mundurowych celownik mundurowemu mundurowej mundurowemu mundurowym biernik mundurowego mundurowy mundurową mundurowe mundurowych mundurowe narzędnik mundurowym mundurową mundurowym mundurowymi miejscownik mundurowym mundurowej mundurowym mundurowych wołacz mundurowy mundurowa mundurowe mundurowi mundurowe nie stopniuje się - (2.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik mundurowy mundurowi dopełniacz mundurowego mundurowych celownik mundurowemu mundurowym biernik mundurowego mundurowych narzędnik mundurowym mundurowymi miejscownik mundurowym mundurowych wołacz mundurowy mundurowi - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. mundur mrz, mundurówka ż, mundurek mrz, umundurowanie n, mundurowanie n
- czas. mundurować ndk., umundurować dk.
- przym. mundurówkowy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. mundur + -owy
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) мундзірны m
- hiszpański: (1.1) uniformado; (2.1) uniformado
- nowogrecki: (1.1) ένστολος; (2.1) ένστολος m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.