niewierność (język polski)

wymowa:
IPA: [ɲɛˈvʲjɛrnɔɕʨ̑], AS: [ńevʹi ̯erność], zjawiska fonetyczne: zmięk.i  j 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co jest niewierne, tego kto jest niewierny; sprzeniewierzenie się czemuś
(1.2) zdrada, bycie niewiernym
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Znamy wszyscy postawę niewierności nauczaniu katolickiemu, która polega na nieprzestrzeganiu wymagań moralnych.[1]
(1.2) Różnica niewierności u obu płci jest tak istotna, że kochająca kobieta może przebaczyć niewierność, co jest niemożliwe mężczyźnie.[2]
(1.2) Sentymentalność, melancholiczność, żale, miłosne narzekania, skargi na niewierność kobiet, dzisiaj do niczego nie prowadząjest to stan chorobliwej wyobraźniopium dla duszy, nie przynoszące jej siły, ale osłabienie.[3]
składnia:
kolokacje:
(1.2) niewierność małżeńska / seksualnadopuścić się niewierności
synonimy:
(1.1) nielojalność
(1.2) wiarołomstwo; przest. przeniewierstwo
antonimy:
(1.1) lojalność
(1.2) wierność, oddanie
hiperonimy:
(1.1-2) nieuczciwość
hiponimy:
(1.2) cudzołóstwo, zdrada, skok w bok, odstępstwo, nielojalność
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. niewierny mos
przysł. niewiernie
przym. niewierny
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. nie + wierność
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Wpis na forum
  2. Stendhal, O miłości, tłum. Tadeusz Boy-Żeleński, Fundacja Nowoczesna Polska, ISBN: 978-83-7991-387-9
  3. Rok 1843: pod względem oświaty, przemysłu i wypadków czasowych, str. 88.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.