nauczanie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌnawuˈʧ̑ãɲɛ], AS: [nau̯učãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• epenteza ł • akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzecz. odczas. od nauczać
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik nauczanie dopełniacz nauczania celownik nauczaniu biernik nauczanie narzędnik nauczaniem miejscownik nauczaniu wołacz nauczanie - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. nauczać, uczyć
- rzecz. nauczanka ż, naukowość ż, naukowiec mos, nauczenie n, nauczycielka ż, nauka ż, uczeń m, nauczyciel mos, uczony mos
- przym. naukowy, nauczycielski, uczony
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- zob. też nauczanie w Wikicytatach
- tłumaczenia:
- afrykanerski: (1.1) leer
- angielski: (1.1) teaching, tuition, training
- arabski: (1.1) درس
- chiński standardowy: (1.1) 教学 (jiàoxué)
- esperanto: (1.1) instruo, lernigo, instruado
- francuski: (1.1) enseignement m, instruction ż
- niemiecki: (1.1) Lehren n
- rosyjski: (1.1) обучение n
- tybetański: (1.1) བཀའ
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.