mocarz (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) podn. człowiek posiadający wielką siłę fizyczną lub duchową

(1.2) potężny władca

(1.3) człowiek odznaczający się wybitnością w jakiejś dziedzinie

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	mocarz	mocarze
dopełniacz	mocarza	mocarzy / rzad. mocarzów[1]
celownik	mocarzowi	mocarzom
biernik	mocarza	mocarzy / rzad. mocarzów
narzędnik	mocarzem	mocarzami
miejscownik	mocarzu	mocarzach
wołacz	mocarzu	mocarze

przykłady:

(1.2) Błogosławiony jesteś, Wybawicielu Izraela, który natarcie mocarza złamałeś ręką swego sługi Dawida i który obóz filistyński wydałeś w ręce Jonatana, syna Saula, i tego, który broń za nim nosił^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) siłacz, tytan

(1.2) monarcha

(1.3) gigant

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mocarny mos, moc ż, mocarność ż, mocarskość ż, mocarstwo n

przym. mocarny, mocarski, mocny, mocarstwowy

przysł. mocarnie, mocarsko, mocno

czas. mocować

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. moc + -arz

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) strongman
• bułgarski: (1.1) бабанка m (babanka)
• esperanto: (1.1) fortulo
• jidysz: (1.1) גיבור m (gibur)
• ukraiński: (1.3) титан m (titan)
• włoski: (1.1) gigante m; (1.2) potente m, sovrano m, regnante m; (1.3) colosso m

źródła: