siłacz (język polski)
siłacz (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˈɕiwaʧ̑], AS: [śiu̯ač], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) ktoś bardzo silny fizycznie
- (1.2) przen. ktoś, kto potrafi podołać trudom i przeciwnościom
- odmiana:
- (1.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik siłacz siłacze dopełniacz siłacza siłaczy celownik siłaczowi siłaczom biernik siłacza siłaczy narzędnik siłaczem siłaczami miejscownik siłaczu siłaczach wołacz siłaczu siłacze - przykłady:
- (1.1) Jacek to prawdziwy siłacz – nosi swoją żonę na rękach.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) mocarz, atleta
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) strongman
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. siła ż, siłka ż, silnik m, siłownia ż, siłownik m, siłowanie n
- forma żeńska siłaczka ż
- czas. siłować ndk.
- przym. silny, siłowy, silnikowy, bezsilny
- przysł. silnie, siłowo, siłą
- licz. siła
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. siła + -acz[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- czeski: (1.1) silák m
- esperanto: (1.1) atleto
- jidysz: (1.1) גיבור m (giber)
- kazachski: (1.1) балуан
- litewski: (1.1) stipruolis m
- rosyjski: (1.1) силач m
- tuvalu: (1.1) mafi
- źródła:
- ↑ Stanisław Szober, Gramatyka języka polskiego, PWN, Warszawa 1968, s. 121.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.