wybawiciel (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba, która wybawia

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	wybawiciel	wybawiciele
dopełniacz	wybawiciela	wybawicieli
celownik	wybawicielowi	wybawicielom
biernik	wybawiciela	wybawicieli
narzędnik	wybawicielem	wybawicielami
miejscownik	wybawicielu	wybawicielach
wołacz	wybawicielu	wybawiciele

przykłady:

(1.1) Błogosławiony jesteś, Wybawicielu Izraela, który natarcie mocarza złamałeś ręką swego sługi Dawida i który obóz filistyński wydałeś w ręce Jonatana, syna Saula, i tego, który broń za nim nosił^[1].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) oswobodziciel, wybawca, zbawca, zbawiciel

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. wybawca mos, wybawienie n

forma żeńska wybawicielka ż

czas. wybawiać ndk., wybawić dk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. wybawić + -el

uwagi:

tłumaczenia:

• bułgarski: (1.1) избавител m (izbavitel)
• francuski: (1.1) sauveur m
• islandzki: (1.1) lausnari m
• niemiecki: (1.1) Erlöser m
• słowacki: (1.1) spasiteľ m
• starogrecki: (1.1) σωτήρ m (sōtēr)
• ukraiński: (1.1) рятівник m (râtìvnik)
• włoski: (1.1) salvatore m

źródła: