zbawca (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈzbafʦ̑a], AS: [zbafca], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pot. osoba, która wybawiła kogoś lub coś od czegoś złego[1]
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik zbawca zbawcy dopełniacz zbawcy zbawców celownik zbawcy zbawcom biernik zbawcę zbawców narzędnik zbawcą zbawcami miejscownik zbawcy zbawcach wołacz zbawco zbawcy - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) wybawca, wybawiciel, zbawiciel
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- czas. zbawić dk., zbawiać ndk.
- rzecz. zbawiciel mos, Zbawiciel mos, Zbawca mos, zbawienie n dk., zbawianie n ndk., zbawicielka ż, zbawczyni ż
- przym. zbawczy, zbawicielski, zbawienny
- przysł. zbawiennie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. zbawić + -ca
- uwagi:
- tłumaczenia:
- francuski: (1.1) sauveur m
- kazachski: (1.1) құтқарушы
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1)
- rosyjski: (1.1) избавитель m, спаситель m
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.