zbawiciel (język polski)
- wymowa:
- IPA: [zbaˈvʲiʨ̑ɛl], AS: [zbavʹićel], zjawiska fonetyczne: zmięk.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) przest. zbawca
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik zbawiciel zbawiciele dopełniacz zbawiciela zbawicieli celownik zbawicielowi zbawicielom biernik zbawiciela zbawicieli narzędnik zbawicielem zbawicielami miejscownik zbawicielu zbawicielach wołacz zbawicielu zbawiciele - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zbawca m, zbawczyni ż, zbawianie n, zbawienie n
- forma żeńska zbawicielka ż
- czas. zbawiać ndk., zbawić dk.
- przym. zbawienny, zbawczy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. zbawić + -ciel < kalka z łac. salvator[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: zbawca
- arabski: (1.1) مهدي
- źródła:
- ↑ Krystyna Długosz-Kurczabowa, Stanisław Dubisz, Gramatyka historyczna języka polskiego, Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2001, s. 370.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.