wybawca (język polski)
- wymowa:
- IPA: [vɨˈbafʦ̑a], AS: [vybafca], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) ktoś, kto wybawia od czegoś; broni, ratuje, chroni kogoś przed czymś
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik wybawca wybawcy dopełniacz wybawcy wybawców celownik wybawcy wybawcom biernik wybawcę wybawców narzędnik wybawcą wybawcami miejscownik wybawcy wybawcach wołacz wybawco wybawcy - przykłady:
- (1.1) Lecz ja wiem: Wybawca mój żyje, / na ziemi wystąpi jako ostatni[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) zbawca, wybawiciel
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. wybawiciel mos, wybawicielka ż, wybawczyni ż, wybawianie n, wybawienie n
- czas. wybawiać ndk., wybawić dk.
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. wybawić + -a
- uwagi:
- tłumaczenia:
- bułgarski: (1.1) избавител m
- esperanto: (1.1) savanto, savinto
- francuski: (1.1) sauveur, libérateur
- hiszpański: (1.1) salvador m, libertador m, liberador m
- nowogrecki: (1.1) σωτήρας m
- włoski: (1.1) salvatore
- źródła:
- ↑ Księga Hioba 19,25, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Władysław Borowski).
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.