licho (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈlʲixɔ], AS: [lʹiχo], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) zły duch, diabeł; zob. też licho w Wikipedii

(1.2) przen. coś złego, co przynosi nieszczęście

(1.3) daw. liczba nieparzysta

przysłówek sposobu

(2.1) źle, marnie, biednie

odmiana:

przykłady:

(1.2) Biedna Anusia, której piękny Babinicz nieco w głowie zawrócił, żegnała się z nim bardzo czule, ale on się trzymał ostro i dopiero na samem odjezdnem rzekł jej:

— Żeby nie jedno licho, które w sercu jako cierń siedzi, tobym się był pewnie w waćpannie na umor rozkochał.

Anusia pomyślała sobie, że niemasz takiej drzazgi, którejby nie można przy cierpliwości igiełką wydłubać, lecz że i bała się trochę tego Babinicza, więc nie rzekła nic — westchnęła cicho i odjechała.^[1]

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) czart, diabeł

antonimy:

(1.3) cetno, cet

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Licheń mrz, lichota ż, lichotka ż, lichość ż

przym. lichawy, lichy, lichutki

przysł. lichutko

związki frazeologiczne:

cetno i licho • do licha • do licha i trochę • iść do licha ciężkiego • licho nie śpi • licho wie • pal licho • zły jak licho

etymologia:

uwagi:

zob. też licho w Wikicytatach

zob. też licho w Encyklopedii staropolskiej

tłumaczenia:

(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: liczba nieparzysta

• białoruski: (1.1) ліха n; (1.2) ліха n
• rosyjski: (1.2) лихо n
• ukraiński: (1.1) лихо n; (1.2) лихо n

źródła: