czart (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ʧ̑art], AS: [čart]
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskoosobowy[1]
- (1.1) przest. zły duch, diabeł; zob. też czart w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik czart czarty dopełniacz czarta czartów celownik czartowi / czartu czartom biernik czarta czarty / czartów narzędnik czartem czartami miejscownik czarcie czartach wołacz czarcie czarty ndepr. M. i W. lm: (ci) czarci - przykłady:
- (1.1) Czarty zamieniły ich w kamienie.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) diabeł, szatan, bies; gw. (Górny Śląsk) korfanty
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. czort m
- przym. czarci, czartowski
- związki frazeologiczne:
- baba swoje, czart swoje • do czarta! • karta, kwarta, warta, Marta – wszystko warto czarta • ni czart, ni chart • psu oczy przedał, a czartowi duszę • tak czart chłopa nęci, że mu babą kręci
- etymologia:
- uwagi:
- zobacz też: polskie przysłowia o diable
- tłumaczenia:
- czeski: (1.1) čert m
- dolnołużycki: (1.1) cart m
- jidysz: (1.1) שד m (szed)
- kaszubski: (1.1) czart m, czôrt m
- rosyjski: (1.1) чёрт m
- słowacki: (1.1) čert m
- ukraiński: (1.1) чорт m
- źródła:
- ↑ Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.
czart (język kaszubski)
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męski
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.