kuźwić (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) nadużywać słowakuźwa”, przeklinać, bluzgać
(1.2) wulg. śmierdzieć

czasownik zwrotny niedokonany kuźwić się

(2.1) wulg. prostytuować się
(2.2) wulg. o kobiecie: sypiać z wieloma partnerami
(2.3) wulg. przen. poniżać się, upadlać się
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIa
(2.1-3) koniugacja VIa
przykłady:
(1.2) Idź się umyj, bo kuźwisz gównem!
(2.1-2) Ta z trzeciego piętra w ogóle nie dba o swoje dzieci tylko się kuźwi, codziennie z innym facetem.
(2.2) Próżno mówił jej król stary, / Że we wszystkim trzeba miary, / Nie wypada bowiem pannie / Tak się kuźwić bezustannie.[1]
(2.3) Nie będę się kuźwić przepraszając go za cokolwiek.
składnia:
kolokacje:
kuźwidołek • kuźwidołkowo • kuźwidół • kuźwignat • kuźwigospodarz • kuźwigospodyni • kuźwimama • kuźwipanek • kuźwlandia • kuźwokrad • kuźwoland • kuźwoteka • kuźwylęgarnia
synonimy:
(1.1) rzucać kuźwami, kuźwować
(1.2) jebać, walić
(2.2) puszczać się, dawać dupy, pierdolić się, jebać się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pokuźwowanie n, nakuźwianie n, kuźwowanie n, kuziewka ż, kuźwowość ż, kurwa ż, kuźwencja ż, kuźwiarka ż, kuźwiarnia ż, kuźwiarstwo n, kuźwiarz m, kuźwiarzyna ż, kuźwiątko n, kuźwica ż, kuźwicha ż, kuźwiczka ż, kuźwidło n, kuźwienie n, kuźwię n, kuźwik m, kuźwina ż, kuźwinka ż, kuźwisia ż, kuźwisko n, kuźwiszcze n, kuźwiszon m, kuźwiszonek m, kuźwiuga ż, kuźwliga ż
czas. kuźwować
przym. kuźwi, kuźwowy
wykrz. kuźwa, kurwa
partyk. kurwa
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (2.1) whore around
  • szwedzki: (2.1) fnaska
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.