wypadać (język polski)

wymowa:
IPA: [vɨˈpadaʨ̑], AS: [vypadać]
znaczenia:

czasownik nieprzechodni

(1.1) poruszać się pod wpływem grawitacji na zewnątrz czegoś
(1.2) mieć określony termin, datę
(1.3) zrobić wrażenie
odmiana:
(1.1-3) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Z torebki wypadły jej klucze.
(1.2) Tegoroczna Wielkanoc wypada w kwietniu.
(1.3) Ten aktor nie wypadł przekonująco w roli kochanka.
składnia:
(1.1) wypadać z czegoś
kolokacje:
synonimy:
(1.2) przypadać
antonimy:
(1.1) wlatywać
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wypadanie
(1.1) rzecz. wypad, wypadek, wypadkowa, opad, pad
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
  • angielski: (1.1) fall out
  • chiński standardowy: (1.1) (diào)
  • esperanto: (1.1) elfali
  • rosyjski: (1.1) выпадать
  • ukraiński: (1.1) випадати
  • włoski: (1.1) cadere, sbandare (o pojazdach z drogi); (1.2) ricadere
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.