front (język polski)

front (1.2)

front (1.3)

front (1.5) samochodu

wymowa:

IPA: [frɔ̃nt], AS: [frõnt], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wojsk. rejon działań wojennych; zob. też front (wojsko) w Wikipedii

(1.2) bud. przód budynku

(1.3) meteorol. strefa między dwiema masami powietrza; zob. też front meteorologiczny w Wikipedii

(1.4) zgromadzenie partii lub osób pod jednym wspólnym programem

(1.5) przód, przednia część

(1.6) związek kilku armii objętych połączonym dowództwem

odmiana:

(1.1-6)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	front	fronty
dopełniacz	frontu	frontów
celownik	frontowi	frontom
biernik	front	fronty
narzędnik	frontem	frontami
miejscownik	froncie	frontach
wołacz	froncie	fronty

przykłady:

(1.1) Jego brat zginął na froncie podczas II wojny światowej.

(1.1) Po bitwie moskiewskiej front przesunął się na zachód.

(1.2) Właściciel pomalował front kamienicy na różowo.

(1.3) Nad wschodnią częścią kraju będzie jeszcze przemieszczał się zimny front.

(1.4) Wczoraj powołany został front jedności narodowej.

składnia:

kolokacje:

(1.2) od frontu

(1.3) front meteorologiczny / atmosferyczny • front ciepły / chłodny / zokludowany / stacjonarny / burzowy • front przechodzi / zanika

synonimy:

(1.2) fronton

antonimy:

(1.1) tył

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. fronton m, frontowiec m, froncik mrz, frontalność ż

przym. frontowy, przyfrontowy

przysł. frontalnie

związki frazeologiczne:

walczyć na dwa fronty

etymologia:

uwagi:

zob. też front w Wikipedii

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) front, battlefront; (1.3) weather front
• baskijski: (1.1) fronte; (1.3) fronte; (1.4) fronte
• bułgarski: (1.1) фронт m; (1.3) фронт m
• czeski: (1.1) fronta ż; (1.2) fronta ż; (1.3) fronta ż; (1.4) fronta ż
• esperanto: (1.5) antaŭo
• francuski: (1.1) front m; (1.2) front m; (1.3) front m; (1.4) front m
• hiszpański: (1.1) frente m; (1.2) fachada ż, frontis m; (1.3) frente m; (1.4) frente m; (1.5) cara ż, frente ż, delantera ż
• nowogrecki: (1.1) μέτωπο n; (1.2) όψη ż, πρόσοψη ż, φάτσα ż; (1.3) μέτωπο n; (1.4) μέτωπο n; (1.5) όψη ż, πρόσοψη ż, φάτσα ż
• rosyjski: (1.1) фронт m; (1.3) фронт m
• szwedzki: (1.2) front w; (1.5) front w
• węgierski: (1.1) front, harctér; (1.2) front, homlokzat; (1.3) front; (1.4) front

źródła:

front (język angielski)

wymowa:

IPA: /fɹʌnt/

wymowa amerykańska

​ ​

wymowa australijska

znaczenia:

rzeczownik policzalny

(1.1) przód

(1.2) wojsk. front

(1.3) archit. front

(1.4) daw. początek

czasownik

(2.1) napotkać, skonfrontować

(2.2) być z przodu czegoś

(2.3) być zwróconym przodem do czegoś

przymiotnik

(3.1) przedni

(3.2) wojsk. frontowy

odmiana:

(1) lp front; lm fronts

(2) front, fronted, fronted, fronts, fronting

(3) front; st. wyższy further front; st. najwyższy furthest front

przykłady:

(3.1) I have to replace both front wheel bearings. → Muszę wymienić łożyska w przednich kołach.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.1) back

(3.1) back, rear

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. frontage

przym. upfront, frontless

przysł. upfront

czas. upfront

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

front (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem

(1.1) front, przód

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pochodne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

front (język francuski)

wymowa:

​ ​ ​ ​ ​ ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) przód

(1.2) front

(1.3) czoło

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

front (język kataloński)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) czoło

(1.2) wojsk. front

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

front (język szwedzki)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) front, przód

odmiana:

(1.1) en front, fronten, fronter, fronterna

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) frontalkrock

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

front (język węgierski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) wojsk. front

(1.2) polit. front

(1.3) bud. front

(1.4) meteorol. front

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.2) egységfront • népfront

(1.4) hidegfront • melegfront • meteorológiai front

synonimy:

(1.1) harctér

(1.2) tábor

(1.3) homlokzat

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: