kamienica (język polski)
.JPG.webp)
kamienica (1.1)
- wymowa:
- IPA: [ˌkãmʲjɛ̇̃ˈɲiʦ̑a], AS: [kãmʹi ̯ė̃ńica], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• akc. pob.• i → j
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) duży, murowany budynek mieszkalny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik kamienica kamienice dopełniacz kamienicy kamienic celownik kamienicy kamienicom biernik kamienicę kamienice narzędnik kamienicą kamienicami miejscownik kamienicy kamienicach wołacz kamienico kamienice - przykłady:
- (1.1) Mój wujek mieszka w ładnej i urokliwej kamienicy.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) zabytkowa kamienica • kamienica czynszowa
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) dom
- hiponimy:
- (1.1) czynszówka
- holonimy:
- meronimy:
- (1.1) mansarda, oficyna, suterena / suteryna
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kamień m, kamienicznik m, kamieniczniczka ż
- zdrobn. kamieniczka ż
- przym. kamienny, kamieniczny
- związki frazeologiczne:
- czyściciel kamienic
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) town house, tenement-house, bryt. tenement, amer. apartment-house
- białoruski: (1.1) камяніца ż
- niderlandzki: (1.1) herenhuis n
- ukraiński: (1.1) кам'яниця ż
- wilamowski: (1.1) haojs
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.