kamieniczka (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌkãmʲjɛ̇̃ˈɲiʧ̑ka], AS: [kãmʹi ̯ė̃ńička], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• akc. pob.• i → j
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) zdrobn. od: kamienica
- (1.2) mała kamienica
- odmiana:
- przykłady:
- (1.1) Po drodze przyglądałem się zabytkowym, wybudowanym jeszcze przed wojną kamieniczkom oraz rzucałem dyskretne spojrzenia na mijane piękne przemyślanki[1].
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. kamienica ż, kamień m, kamienicznik m, kamieniczniczka ż, kamienicznica ż
- przym. kamieniczny, kamienny
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: kamienica
- źródła:
- ↑ 540 dni w armii, Wiesław Pasławski, 1999 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.