dziaders (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy lub męskozwierzęcy

(1.1) pejor. mężczyzna w sile wieku, zwykle wpływowy, który traktuje kobiety lub młode osoby lekceważąco, protekcjonalnie, przedmiotowo, z poczuciem wyższości^[1]

(1.2) pot. obraź. mężczyzna wykorzystujący swoją uprzywilejowaną pozycję społeczną do budowania swojego wizerunku^[1]

(1.3) pot. żart. osoba o poglądach, gustach lub sposobie bycia, które zdaniem komentatora są przestarzałe i nieadekwatne do teraźniejszości^[1]

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	dziaders	dziadersi / dziadersy
dopełniacz	dziadersa	dziadersów
celownik	dziadersowi	dziadersom
biernik	dziadersa	dziadersów / dziadersy
narzędnik	dziadersem	dziadersami
miejscownik	dziadersie	dziadersach
wołacz	dziadersie	dziadersi / dziadersy

przykłady:

(1.1) Dla politycznych dziadersów kobiety to kwiatek u kożucha umilający życie: „całujemy panie w rączki”, ale do władzy się oczywiście nie nadają, bo – jak wiadomo – ich macice wędrują, wpadają w histerię^[2].

składnia:

kolokacje:

(1.1) być dziadersem • uchodzić za dziadersa

(1.3) być / stawać się / stać się dziadersem • wyjść na dziadersa • uchodzić za dziadersa

synonimy:

antonimy:

(1.3) smarkacz, gówniarz

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dziaderyzm m, dziadertwo n, dziadek m, dziadyga m, dziad m, dziadulo m, dziadzio m, dziadziuś m, dziadziunio m, dziadulek m, pradziad m, pradziadek m, prapradziad m, prapradziadek m, dziadkowie mos, dziadostwo n, dziadowanie n, dziadzienie n, zdziadzienie n, dziady nmos, dziadówka ż, dziadówa ż

forma żeńska dziaderka ż

czas. dziadować ndk., dziadzieć ndk., zdziadzieć dk.

przym. dziaderski, dziadkowy, dziadowy, dziadowski

przysł. dziadowsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. dziad + -ers

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: