dziadować (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) pot. biedować, żyć w biedzie
(1.2) pot. żebrać

czasownik zwrotny niedokonany dziadować się

(2.1) gw. guzdrać się[1]
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Nie będzie żadnych granic, będziesz, bracie, jeździł, gdzie ci się podoba. Nie będzie już nigdy wojen, a naród nie będzie tak dziadował, jak przedtem, bo wszystko kupisz bez cła[2].
(1.2) Pod sklepem dziadował jakiś brudny mężczyzna. Twierdził, że stracił pracę i mieszkanie.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dziad m, dziadowanie n, dziadostwo n, dziady nmos, dziaders mzw/mos
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Dziadować” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 632.
  2. Jan Józef Szczepański, Polska jesień, 1955, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.