dualizm (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) dwoistość, istnienie obok siebie dwóch oddzielnych nurtów, zjawisk itd.[1]
- (1.2) filoz. nurt w filozofii uznający za postawę bytu dwie odrębne substancje[1]
- (1.3) polit. ustrój polityczny polegający na złączeniu się dwóch państw na zasadzie całkowitej równorzędności (np. Austro-Węgry)[1]
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza mianownik dualizm dopełniacz dualizmu celownik dualizmowi biernik dualizm narzędnik dualizmem miejscownik dualizmie[2] wołacz dualizmie[2] - przykłady:
- (1.1) Weininger uznaje daleko posunięty dualizm kobiety i mężczyzny, którzy reprezentują tak samo jak u Kokoschki dwie krańcowo różne formy bytu[3].
- (1.2) […] w uporządkowaniu materiału wyraźnie zaznacza się wpływ tak popularnego podówczas neoplatonizmu, akcentującego dualizm tego, co cielesne i duchowe, ziemskie i niebiańskie (…)[4].
- (1.3) Szujski rozumiał, że dualizm austro-węgierski ma trwały charakter i na niedający się przewidzieć okres, stanowić będzie fundament monarchii austro-węgierskiej[5].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) dualizm płci
- synonimy:
- (1.1) dwoistość
- (1.3) ustrój dualistyczny
- antonimy:
- (1.2) monizm
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. dualista m, dualistka ż
- przym. dualistyczny
- przysł. dualistycznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. dualis = „podwójny”[1]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) dualism; (1.2) dualism
- arabski: (1.2) مثنوية ż
- azerski: (1.2) dualizm
- baskijski: (1.1) dualismo; (1.2) dualismo
- białoruski: (1.1) дуалізм m, дваістасць m; (1.2) дуалізм m
- bułgarski: (1.2) дуализъм m
- chorwacki: (1.2) dualizam m
- czeski: (1.1) dualismus m; (1.2) dualismus m
- estoński: (1.2) dualism
- fiński: (1.2) dualismi
- francuski: (1.1) dualisme m; (1.2) dualisme m
- gruziński: (1.2) დუალიზმი (dualizmi)
- hindi: (1.2) द्वैतवाद m (dvaitavāda)
- hiszpański: (1.1) dualismo m; (1.2) dualismo m
- islandzki: (1.2) tvíhyggja
- japoński: (1.2) 二元論(にげんろん) (nigenron)
- karpatorusiński: (1.1) дуалізм m; (1.2) дуалізм m
- kataloński: (1.1) dualisme m; (1.2) dualisme m
- koreański: (1.2) 이원론 (iwŏllon)
- łotewski: (1.2) duālisms m
- ormiański: (1.2) դուալիզմ (dualizm)
- portugalski: (1.1) dualismo m; (1.2) dualismo m
- sanskryt: (1.1) द्वैत n (dvaita); (1.2) द्वैत n (dvaita)
- słowacki: (1.1) dualizmus m; (1.2) dualizmus m
- słoweński: (1.2) dualizem m
- ukraiński: (1.1) дуалізм m; (1.2) дуалізм m
- węgierski: (1.1) dualizmus; (1.2) dualizmus
- włoski: (1.1) dualismo m; (1.2) dualismo m
- źródła:
- 1 2 3 4
Hasło „dualizm” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - 1 2 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.
- ↑ Roczniki humanistyczne, t. 52, nr 1
- ↑ Urszula Bednarz, Voluptas i fecunditas, czyli zagadnienie życia małżeńskiego w "Zodiacus vitae" Palingeniusza [w:] „Gorsza” kobieta: dyskursy, inności, samotności, szaleństwa, str. 285
- ↑ Roman Kochnowski, Monarchia habsburska w polskiej myśli politycznej lat 1860-1914
dualizm (język azerski)
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- wymowa:
- znaczenia:
rzeczownik
- (1.1) filoz. dualizm
- odmiana:
- przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.