trwały (język polski)

trwałe (1.1) ślady
wymowa:
IPA: [ˈtr̥fawɨ], AS: [tr̦fau̯y], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który nie ulega większym zmianom
(1.2) taki, który nadaje się do użytku przez długi czas ze względu na swoją trwałość, wytrzymałość, odporność

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 3. os. nmos przesz. od: trwać
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Wypadek samochodowy pozostawił trwały uszczerbek na zdrowiu Marka.
(1.2) Każdy przedmiot, który użytkuje się dłużej niż jeden rok jest środkiem trwałym.
składnia:
kolokacje:
(1.1) rośliny trwałe • trwała ondulacja
(1.2) długotrwały • środek trwały
synonimy:
(1.1) niezmienny, stały, stabilny, nieustanny, bezustanny
(1.2) odporny, wytrzymały
antonimy:
(1) nietrwały
(1.1) zmienny, labilny, niestabilny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. trwała ż, trwałość ż, utrwalacz m, utrwalanie n, utrwalenie n, trwanie n, wytrwanie n, przetrwanie n, przetrwalnik m
czas. trwać ndk., wytrwać dk., utrwalać ndk., utrwalić dk., przetrwać dk.
przym. wytrwały
przysł. trwale, wytrwale, nietrwale
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.