odporność (język polski)

wymowa:

IPA: [ɔtˈpɔrnɔɕʨ̑], AS: [otporność], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zdolność do przeciwstawienia się; brak wrażliwości

(1.2) med. zdolność do czynnej i biernej obrony organizmu przed patogenami

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	odporność	odporności
dopełniacz	odporności	odporności
celownik	odporności	odpornościom
biernik	odporność	odporności
narzędnik	odpornością	odpornościami
miejscownik	odporności	odpornościach
wołacz	odporności	odporności

przykłady:

(1.1) Nadaje to włóknom keratynowym odporność na zerwanie i czynniki środowiskowe, zapewniając ich giętkość i elastyczność, zaś stwardnienie - przy bardzo dużej ilości mostków dwusiarczkowych^[1].

(1.2) Jedną z najważniejszych witamin wspomagających odporność jest wit. A występująca m.in. w marchewce i jabłkach^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wytrzymałość, twardość

(1.2) uodpornienie, immunizacja

antonimy:

(1.1) wrażliwość, czułość

(1.2) podatność

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. uodparniać, uodporniać, uodpornić

przym. odporny, odpornościowy

rzecz. odpór mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) immunity
• arabski: (1.1) صلادة ż
• bułgarski: (1.2) имунитет m
• francuski: (1.2) immunité ż
• jidysz: (1.1) אויסהאַלט־כּוח m (ojshalt-kojech)
• kataloński: (1.2) immunitat ż
• niemiecki: (1.1) Widerstandsfähigkeit ż, Widerstandskraft ż; (1.2) Immunität ż
• rosyjski: (1.2) иммунитет m
• włoski: (1.2) immunità ż

źródła: