trwałość (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈtr̥fawɔɕʨ̑], AS: [tr̦fau̯ość], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) rzecz. odprzym. od: trwały
- odmiana:
- (1.1) blm
przypadek liczba pojedyncza mianownik trwałość dopełniacz trwałości celownik trwałości biernik trwałość narzędnik trwałością miejscownik trwałości wołacz trwałości - przykłady:
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) trwałość w poglądach
- synonimy:
- (1.1) stałość, wierność, stabilność, wytrzymałość, wytrwałość
- antonimy:
- (1.1) nietrwałość, niestałość, chwiejność, zmienność
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. utrwalenie n, trwała
- czas. trwać, utrwalać
- przym. trwały
- przysł. trwale
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) longevity, endurance, durability, persistency, permanence, persistence, constancy
- arabski: (1.1) دوام
- białoruski: (1.1) трываласць ż
- interlingua: (1.1) durabilitate, constantia
- portugalski: (1.1) constância ż
- turecki: (1.1) kalıcılık, dayanıklılık
- ukraiński: (1.1) тривалість ż
- włoski: (1.1) consistenza ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.