ulegać (język polski)

wymowa:
IPA: [uˈlɛɡaʨ̑], AS: [ulegać]
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) nie być w stanie czemuś się oprzeć
(1.2) być poddawanym procesom
odmiana:
(1.1-2) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Pomimo posiadanego wcześniej zdania, jej prośby sprawiły, że w końcu uległem.
(1.2) Ciało złożone do grobu ulega rozkładowi po upływie czasu.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) dawać się, dawać za wygraną, kapitulować, łagodnieć, łamać się, mięknąć, odpuszczać, pobłażać, poddawać, rezygnować, spuszczać z tonu, ustępować, wymiękać[1]
(1.2) psuć
antonimy:
(1.1) nie kapitulować, nie odpuszczać, nie ustępować, trzymać krótko, twardnieć, zaostrzać się, być odpornym, nie poddawać się[1], walczyć
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. uległość ż, uleganie n
przym. uległy
przysł. ulegle
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.