dwoistość (język polski)
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) składanie się z dwóch części, aspektów
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza mianownik dwoistość dopełniacz dwoistości celownik dwoistości biernik dwoistość narzędnik dwoistością miejscownik dwoistości wołacz dwoistości - przykłady:
- (1.1) Niektóre zgromadzenia katarskie stosowały taki dualizm do każdej rzeczywistości, przez co dochodzili do przedkładania dwoistości proroków, dwoistej postaci Chrystusa i w końcu dwoistego Początku.[1]
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) dwoistość kwiatu
- synonimy:
- (1.1) dualność, dualizm
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. zdwajanie n, podwajanie n
- czas. dwoić
- przym. dwoisty
- przysł. podwójnie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. dwoisty + -ość
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) duality, twoness, doubleness
- białoruski: (1.1) дваістасць ż
- estoński: (1.1) duaalsus
- francuski: (1.1) dualité ż
- interlingua: (1.1) dualitate, duplicitate
- niemiecki: (1.1) Dualität ż
- rosyjski: (1.1) двойственность ż
- sanskryt: (1.1) द्वैत n (dvaita)
- ukraiński: (1.1) двоїстість ż
- źródła:
- ↑ Enrico Riparelli, Herezje chrześcijańskie. Dawne i współczesne, przekład: Agata Brzóska, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 2008, str. 65
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.