akcentować (język polski)

wymowa:
IPA: [ˌakʦ̑ɛ̃nˈtɔvaʨ̑], AS: [akcẽntovać], zjawiska fonetyczne: nazal.akc. pob.
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) jęz. wyróżniać sylabę w wyrazie lub wyraz w zdaniu[1]
(1.2) przen. podkreślać jakieś cechy, kłaść na coś nacisk[1]
(1.3) muz. wyróżniać dźwięk lub akord w melodii[1]
odmiana:
(1.1-3) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Wszyscy pijąpowiedział Dyżurny. – Mój syn zmartwychwstałStary akcentował dokładnie każdą zgłoskę[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. akcent m, akcencista m, akcentysta m, akcentowanie n, zaakcentowanie n
czas. zaakcentować dk.
przym. akcentowy, akcentowany
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. accentus → przyśpiew, przycisk wyrazowy[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1 2 3 4 Hasło „akcentować” w: Andrzej Markowski, Radosław Pawelec, Kieszonkowy słownik wyrazów obcych, Langenscheidt, Warszawa 2007, ISBN 9788374763387.
  2. Wiesław Dymny, Opowiadania zwykłe, 1997, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.