sylaba (język polski)
- wymowa:
- , IPA: [sɨˈlaba], AS: [sylaba]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) jęz. część wyrazu lub wyraz zawierające zwykle jedną samogłoskę lub dyftong, wymawiane jako całość; jednostka mowy, zwykle dłuższa niż jedna głoska i krótsza niż wyraz; zob. też sylaba w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik sylaba sylaby dopełniacz sylaby sylab celownik sylabie sylabom biernik sylabę sylaby narzędnik sylabą sylabami miejscownik sylabie sylabach wołacz sylabo sylaby - przykłady:
- (1.1) Nie każdy umie poprawnie podzielić wyraz „nauka” na sylaby.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) sylaba mocna • sylaba otwarta • sylaba słaba • sylaba zamkknięta
- synonimy:
- (1.1) zgłoska
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- (1.1) słowo, stopa
- meronimy:
- (1.1) głoska
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. sylabariusz m, sylabowiec m, sylabizowanie n
- czas. sylabizować ndk.
- przym. sylabowy, sylabiczny, sylabotwórczy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) syllable
- baskijski: (1.1) silaba
- bułgarski: (1.1) сричка ż
- duński: (1.1) stavelse w
- esperanto: (1.1) silabo
- fiński: (1.1) tavu
- francuski: (1.1) syllabe ż
- hiszpański: (1.1) sílaba ż
- islandzki: (1.1) atkvæði n
- kataloński: (1.1) síl·laba ż
- litewski: (1.1) skiemuo m
- łaciński: (1.1) syllaba
- niderlandzki: (1.1) lettergreep ż
- niemiecki: (1.1) Silbe ż
- norweski (bokmål): (1.1) stavelse m
- nowogrecki: (1.1) συλλαβή ż
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1)
- portugalski: (1.1) sílaba ż
- rosyjski: (1.1) слог m
- słowacki: (1.1) slabika ż
- szkocki gaelicki: (1.1) lide m
- szwedzki: (1.1) stavelse w
- ukraiński: (1.1) склад m
- węgierski: (1.1) szótag
- włoski: (1.1) sillaba ż
- źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.