biblioman (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. osoba gromadząca kolekcję książek

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	biblioman	bibliomani
dopełniacz	bibliomana	bibliomanów
celownik	bibliomanowi	bibliomanom
biernik	bibliomana	bibliomanów
narzędnik	bibliomanem	bibliomanami
miejscownik	bibliomanie	bibliomanach
wołacz	bibliomanie	bibliomani
depr. M. i W. lm: (te) bibliomany

przykłady:

(1.1) Zazwyczaj wybierał się taki biblioman na wyprawę do klasztoru z koszem węgrzyna i podpoiwszy mnicha klucz mającego od biblioteki, rabował co się dało, a książki wyrzucał przez otwarte okno, gdzie wspólnik umyślnie na to postawiony, chwytał je i pakował na brykę^[1].

(1.1) Długo mi opowiadał ten smutnie nastrojony handlarz używanej literatury o prawdziwych bibliomanach, którzy nowem złotem za zbutwiałe papiery płacili, którzy rozkoszowali się charakterystyczną wonią dawnych szpargałów...^[2].

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) bibliofil, bibliomaniak

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) miłośnik

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bibliomania ż

forma żeńska bibliomanka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. bibliomania

uwagi:

tłumaczenia:

• bułgarski: (1.1) библиоман m
• duński: (1.1) biblioman w

źródła:

biblioman (język duński)

wymowa:

Dania: [biblioˈmæˀn]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) rzad. biblioman, miłośnik książek

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. bibliomani w

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: