węgrzyn (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈvɛ̃ŋɡʒɨ̃n], AS: [vẽŋgžỹn], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy
- (1.1) przest. enol. wino węgierskie[1][2]
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (2.1) przest. handlarz domokrążca (pierwotnie narodowości węgierskiej)
- (2.2) gw. zootechn. osoba zajmująca się kastracją zwierząt[3]
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik węgrzyn węgrzyny dopełniacz węgrzyna[1] węgrzynów celownik węgrzynowi węgrzynom biernik węgrzyna[1] węgrzyny narzędnik węgrzynem węgrzynami miejscownik węgrzynie węgrzynach wołacz węgrzynie węgrzyny - (2.1-2)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik węgrzyn węgrzynowie dopełniacz węgrzyna węgrzynów celownik węgrzynowi węgrzynom biernik węgrzyna węgrzynów narzędnik węgrzynem węgrzynami miejscownik węgrzynie węgrzynach wołacz węgrzynie węgrzynowie - przykłady:
- (1.1) Przynieś, waćpanna, węgrzyna z piwnicy!
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- (1.1) węgier; zdrobn. węgrzynek
- (2.1) węgier
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Węgry nmos, Węgier mos, Węgierka ż, węgierszczyzna ż, węgierskość ż, węgierski mrz, węgierskie n, węgier mos/mzw, węgrzynek mos, węgierka ż
- zdrobn. węgrzynek mzw
- przym. węgierski
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- 1 2 3
Hasło „węgrzyn” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑
Hasło „węgrzyn” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN. - ↑ Władysław Migdał, Łukasz Migdał, Słownictwo gwarowe w hodowli zwierząt, „Wiadomości Zootechniczne”, r. XLVI, nr 3/2008, s. 58.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.