Ruf (język niemiecki)

wymowa:

lp IPA: [ʀuːf] ​ lm IPA: ['ʀuːfə]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) reputacja, opinia

(1.2) okrzyk

(1.3) wołanie, zawołanie, wezwanie, apel

(1.4) głos (np. serca)

(1.5) powołanie, nominacja

(1.6) wołanie, krzyk, odgłos (np. ptaka, żaby, tygrysa)

odmiana:

(1.1-6)^[1]

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	der Ruf	die Rufe
dopełniacz	des Rufes des Rufs	der Rufe
celownik	dem Ruf	den Rufen
biernik	den Ruf	die Rufe

przykłady:

(1.1) Die Schule hat einen schlechten Ruf. → Ta szkoła ma złą opinię.

(1.1) Ich will meinen Ruf nicht aufs Spiel setzen. → Nie chcę narażać mojej reputacji.

(1.1) Die Zeitschrift ist besser als ihr Ruf. → To czasopismo jest lepsze niż opinia o nim.

(1.2) Sie wurde rechtzeitig durch laute Rufe gewarnt. → Głośne okrzyki ostrzegły ją w samą porę.

(1.2) Sie zogen unter Rufen des Hasses durch die Straßen der kleinen Stadt.^[2] → Z okrzykami nienawiści przemierzali ulicami małego miasteczka.

(1.3) Die Rufe nach mehr Freiheit wurden immer lauter. → Wołania o więcej wolności stawały się coraz głośniejsze.

(1.4) Folge dem Ruf der Liebe! → Idź za głosem miłości!

(1.5) Ein Jahr später nahm er den Ruf als Theaterdirektor an. → Rok później przyjął powołanie na dyrektora teatru.

(1.6) Das Männchen lockt das Weibchen mit charakteristischen Rufen. → Samiec wabi samicę charakterystycznym wołaniem.

składnia:

(1.3) der Ruf nach +Dat.

kolokacje:

(1.1) guter / schlechter Ruf

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. rufen

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: