wabić (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) łow. wydawać głos nawołujący zwierzęta, udając ich głos (by je złapać)
(1.2) działać przyciągająco[1]

czasownik zwrotny niedokonany wabić się

(2.1) o zwierzętach: nazywać się
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIa
(2.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Nauczył mnie kryć się w trawie lub na drzewie i wabić znajdujące się w pobliżu ptaki.[2]
(1.2) Nie mogła pojąć, jak taki szorstki człowiek mógł umieć tak łagodnie wabić.[3]
(2.1) Jak się wabi twój pies?
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) przynęcać przyzwyczajać, wywabić
(1.2) czarować, kusić, nęcić, omamić, oszałamiać, pociągać, skinąć, uwodzić
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wabik m, powab m
przym. wabiący, powabny
przysł. wabiąco
czas. zwabić
związki frazeologiczne:
etymologia:
rdzeń wab[4]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. "Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1969"
  2. W. Stafford, D. Merrill, Zbyt małe, by zignorować: dlaczego dzieci są ważne?, 2007.
  3. F.H. Burnett, Tajemniczy ogród, 2014.
  4. "Brückner Aleksander, Słownik etymologiczny języka polskiego, Warszawa 1974"
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.