samiec (język polski)

wymowa:
, IPA: [ˈsãmʲjɛʦ̑], AS: [sãmʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.i  j 
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zool. zwierzę płci męskiej

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) pogard. mężczyzna
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Samiec konia to ogier.
składnia:
(1.1) samiec + D.
kolokacje:
(1.1) samiec kota / psa / jelenia / bociana / …
synonimy:
(2.1) macho
antonimy:
(1.1) samica
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. samczość ż
zdrobn. samczyk m
forma żeńska samica ż
przym. samczy
związki frazeologiczne:
etymologia:
od zaimka pol. sam[2]
w polszczyźnie spotykane od XV wieku, utworzone na podstawie obserwacji zwierząt płci męskiej, które często żyły samotnie[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „samiec” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  2. 1 2 Jakie jest pochodzenie słów samiec i samica? w: Poradnia językowa UŚ.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.