znawca (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈznafʦ̑a], AS: [znafca], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) osoba dobrze się na czymś znająca, mająca wiedzę, doświadczenie w odpowiedniej dziedzinie, umiejąca należycie ocenić coś lub kogoś^[1]

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	znawca	znawcy
dopełniacz	znawcy	znawców
celownik	znawcy	znawcom
biernik	znawcę	znawców
narzędnik	znawcą	znawcami
miejscownik	znawcy	znawcach
wołacz	znawco	znawcy
depr. M. i W. lm: (te) znawce

przykłady:

(1.1) Franek był prawdziwym znawcą literatury hiszpańskiej.

składnia:

(1.1) znawca + D.

kolokacje:

(1.1) znawca literatury / malarstwa / sportu / sztuki / gór / puszczy / chrześcijaństwa / islamu / Biblii / Krakowa / Pomorza / Tatr / Węgier / Arabów • dobry / najlepszy / wybitny / wyborny / znakomity / wytrawny znawca • znawcy powiadają / twierdzą

synonimy:

(1.1) biegły, człowiek kompetentny, ekspert, pot. fachman, fachowiec, pot. fachura, koneser, opiniodawca, praktyk, profesjonalista, rzeczoznawca, pot. spec, specjalista, taksator, zawodowiec

antonimy:

(1.1) laik, profan

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. znanie n, znawstwo n

forma żeńska znawczyni ż

czas. znać ndk.

przym. znany

związki frazeologiczne:

etymologia:

prasł. *znati, prasł. *znajǫ → wiedzieć

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) expert, authority
• białoruski: (1.1) знавец m, знаток m
• dolnołużycki: (1.1) znajeŕ m
• francuski: (1.1) expert m
• górnołużycki: (1.1) znajer m
• hiszpański: (1.1) conocedor, entendido, experto, persona competente, ducho
• jidysz: (1.1) ידען m (jadn), מבֿין m (mejwn), קענער m (kener)
• kazachski: (1.1) білімпаз
• litewski: (1.1) žinovas m
• niemiecki: (1.1) Kenner m, Fachmann m, Experte m
• rosyjski: (1.1) знаток m
• słowacki: (1.1) znalec m
• włoski: (1.1) conoscitore m, intenditore m, esperto m

źródła: