Franek (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˈfrãnɛk], AS: [frãnek], zjawiska fonetyczne: nazal.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) imię męskie; zdrobn. Franciszek
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik Franek Frankowie dopełniacz Franka Franków celownik Frankowi Frankom biernik Franka Franków narzędnik Frankiem Frankami miejscownik Franku Frankach wołacz Franku Frankowie depr. M. i W. lm: (te) Franki[1] - przykłady:
- (1.1) Kiedyś pojedziemy z Frankiem na grzyby.
- składnia:
- kolokacje:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Frank mos/mrz, Franciszek mos, franciszkanin mos, franciszkanka ż
- przym. franciszkański
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- pol. Franciszek
- uwagi:
- tłumaczenia:
- (1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: Franciszek
- baskijski: (1.1) Patxi
- esperanto: (1.1) Fraĉjo
- hiszpański: (1.1) Paco m
- kataloński: (1.1) Cesc m
- włoski: (1.1) Cesco m, Cecco m, Chicco m, Checco m, Ciccio m, Cuccio m
- źródła:
- ↑
Hasło „Franek” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.