zgubiony (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) który poniósł klęskę, który jest bliski zguby

(1.2) zaginiony; taki, którego ktoś zgubił

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) imiesłów przymiotnikowy bierny od czasownika: zgubić

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	zgubiony		zgubiona	zgubione	zgubieni	zgubione
dopełniacz	zgubionego		zgubionej	zgubionego	zgubionych
celownik	zgubionemu		zgubionej	zgubionemu	zgubionym
biernik	zgubionego	zgubiony	zgubioną	zgubione	zgubionych	zgubione
narzędnik	zgubionym		zgubioną	zgubionym	zgubionymi
miejscownik	zgubionym		zgubionej	zgubionym	zgubionych
wołacz	zgubiony		zgubiona	zgubione	zgubieni	zgubione

przykłady:

(1.1) Że Henryk Jakubowski zmarł, to dobrze zrobił, od kilku lat już był zgubiony, a nawet obłąkaniem swym niebezpieczny^[1].

(1.1) (…) wierzysz w prawdę, jesteś zbawiony; jeśli wierzysz w kłamstwo, jesteś zgubiony^[2].

(1.2) Natomiast ciążyła na nim odpowiedzialność osobista za zgubione książki, za które miał zwracać pełną wartość, względnie mógł mu uniwersytet potrącić odpowiednią kwotę z uposażenia^[3].

(2.1) Oto czytamy: „Wczoraj w południe zgubione zostały dwa klucze, związane sznurkiem. Łaskawy znalazca raczy takowe odesłać do redakcji Dziennika Lwowskiego lub ajencji tegoż przy placu Katedralnym"^[4].

składnia:

kolokacje:

(1.1) zgubiony człowiek

(1.2) zgubiony przedmiot • zgubione klucze

synonimy:

antonimy:

(1.2) znaleziony

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zguba ż, zgubienie n, gubienie n

czas. zgubić dk., gubić ndk.

przym. zgubny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) lost; (1.2) lost
• hebrajski: (1.1) אבוד (avúd)
• interlingua: (1.1) perdite
• niemiecki: (1.2) verloren
• sanskryt: (1.1) निर्वाण
• włoski: (1.1) perso; (1.2) perduto

źródła: