gubić (język polski)

wymowa:
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) tracić coś przez nieuważność
(1.2) doprowadzać do zguby
odmiana:
przykłady:
(1.1) Po nabożeństwie organista szybko zbiegł z chóru, gubiąc po drodze nuty.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. gubienie n, zgubienie n, zguba ż, zagubienie n
czas. zgubić dk.
przym. zgubiony, zgubny, zagubiony
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.